‘Bij Ton in Almere heeft iedereen hetzelfde gesprek’

Ik kreeg afgelopen week een email met de vraag waarom iedereen die zij kende in de sessies de holocaust had meegemaakt. Een prachtige vraag, want soms vraag ik dit ook mezelf af. Ik wil tijdens de gesprekken soms zelfs remmen wanneer ik merk dat het gesprek weer richting een holocaustpijn, het wel of niet krijgen van kinderen, of Atlantisinformatie gaat. Maar als ik gewoon in mijn hart blijft en vandaaruit blijf spreken stromen die woorden toch naar buiten.

Het valt echt op dat bepaalde thema’s in de praktijk van Almere vaker ter sprake komen dan andere. Zelf lijk ik een magneet te zijn op alles wat samenhangt met vorige levens zoals Atlantis, Lemurië, Kartharen en Joodszijn. In golvende bewegingen hebben bepaalde thema’s wel de overhand zoals; werk- en studievraagstukken, relatieperikelen, angst voor de toekomst, onduidelijkheden in de opvoeding, of vraagstukken met betrekking over het wel of niet krijgen van kinderen.

De rode draad tussen de verschillende gesprekken zie ik vaak pas na enige tijd. Soms worden de onderliggende thema’s pas na jaren helder en menigmaal stopt het betreffende thema dan abrupt en ontstaan er weer totaal andere thematieken. De gesprekken in de praktijk in Almere geven lering aan mezelf. Het schouwen geeft diepe inzichten en liefdevolle antwoorden die ook mezelf een wijzer mens maken.

In mijn beeld verklaren vorige levens vaak de problemen waar we vandaag nog mee worstelen. Karma is in mijn optiek een stukje emotielading die je op zielsniveau met je meedraagt omdat het nog niet uitgewerkt is. Die stukjes karma mogen tijdens het gesprek wakker worden zodat je er losser van kunt komen en dichter bij je ware zelf komt. Misschien klinkt het allemaal wat verheven, maar het healingsproces is lastig in juiste woorden te vatten.

Voor mij is ieder gesprek anders door de kleurnuance, het verschil in emotie, of de soort pijn die doorbroken wil worden. Dezelfde oorsprong in trauma vanuit vorige levens heft totaal verschillende blokkades in het moment op. Het reikt totaal verschillende inzichten, oplossingen en doorgangmogelijkheden aan. Soms heel voor de hand liggend, soms erg complex of verwonderlijk. Zonder het verschil in nuances zouden de golfbewegingen van thema’s in mijn praktijk beperkt zijn. Maar in de totale wereldruimte opent het heel divers het totale palet van schoonheid, gezondheid, licht, waarheid en geluk.

Niets is buiten mezelf, alles is in mij. En vanuit mijn perspectief zijn we ook nog eens allemaal met elkaar verbonden en uiteindelijk één. Gelukkig mag ik veel leren, veel aanhoren en veel in een ruimere context van liefde plaatsen. Ik ben een gezegend mens, ook al vindt mijn dagelijkse persoonlijkheid dit niet altijd waar.

Ik geloof stellig dat ik niet bepaal wie er voor een sessie, cursus of training aan mijn voordeur komt. Eigenlijk al vanaf het begin van de praktijk, dertig jaar geleden, heb ik daar geen werkelijke grip op. Ik heb daarin geleerd om het zelfbesturen losser te laten en opener te staan hoe het vanuit zichzelf loopt. Dankbaar kan ik zijn hoe het gaat en wat mij betreft mag het leren zo nog enige tijd doorgaan.