Vandaag heb ik het nog geen goede woorden of een juiste plek kunnen geven. Het heengaan van Ivo Valkenburg houdt me bezig, zowel bewust als ook onbewust. Wat hebben we veel samen beleefd, samen op getrokken, gelachen en genoten. Wat is er veel gebeurd, Ivo. Wat een kostbare man ben je voor mij, in één woord goud!
Een maand geleden, tijdens een training in Athene, werd er uitgezaaide darmkanker bij Ivo geconstateerd. Daarna is hij teruggekeerd naar een kliniek in Cluj Napoca Roemenië en is op 23 juli overleden. Een bijzondere plechtigheid volgens de Orthodoxe tradities vond plaats op dinsdag 26 juli in zijn woonplaats Calatele, in zijn geliefde bergen. Hij is begraven op de begraafplaats bij het klooster.
Ivo en ik kennen elkaar vanaf de tijd dat ik mijn praktijk in Zeewolde had, zo’n dertig jaar geleden. Via zijn schoonzus leerde ik hem kennen, een drukke charismatische man uit de financiële wereld. Met een prachtig pand van waaruit hij zijn cijfermatige werkzaamheden verrichtte. Een man vol levensvragen, vol elan en altijd met die gulle daverende lach.
Ivo veranderde van richting in zijn werk en ging meer de adviserings- en inspiratiekant op, het grote pand verdween. Hij was oprecht gedreven dat het beter met de wereld moest gaan, dat liefde in alles wat er in de duale wereld gebeurt centraal moest staan. Eigenlijk wilde hij zich op een verre berg in een klooster terugtrekken. Tegelijk wilde hij ook mensen kunnen aanraken en inspireren om zo zijn missie uit te dragen, een missie van Liefde.
Ivo en ik stimuleerden elkaar als we samenwerkten. We maakten elkaar wakkerder, eigenzinniger en zelfbewuster. Ivo trok mij de grote wijde wereld in en opende deuren op plaatsen die ik niet kende. Ik opende via verdiepende reflecties, meditaties en visualisaties een innerlijke wereld voor hem. We voelden ons gemakkelijk bij elkaar. Het was nooit saai en bijna te vaak verassend anders. Maar wat er ook gebeurde, het schonk ons altijd persoonlijke groei, spiritualiteit en authenticiteit.
Aangezien Ivo op het wereldpodium optrad met workshops, lezingen en trainingen, werden mijn grenzen in onze samenwerking stevig opgerekt. Eerlijk gezegd moet ik nu glimlachen, denkend aan al die reizen. Van trainingen in Bazel Zwitserland tot aan workshops op nostalgische plekken in Italië Umbrië en Como, en dan weer in Griekenland Athene. Of op zonnig Madeira en wederom Griekenland op een trendy schiereiland en natuurlijk de vele malen in Cluj Roemenië zelf. Of varend met de Holland-America Lijn met senioren naar Noorwegen, maar ook kleinere uitstapjes naar Ibiza, Caldetas Spanje of gewoon ergens op een gezellige locatie langs de Nederlandse kust. Of op Marken en in het pittoreske Heusden… Ik moest het even allemaal opsommen, want dit geeft me vanbinnen, door het verdriet heen, een warm fijn voldaan gevoel.
Over je innerlijke strijd Ivo ga ik het niet hebben, die was al lastig genoeg voor jouzelf. Dat voorbij het uitbundige lachen ook een zwaardere kant in je huisde is eigenlijk niet belangrijk. Wel dat liefde altijd een centrale rol in je leven speelde, dat het pianospelen jou deed stralen, dat je zangstem zo puur klonk en dat je lengte meewerkte om altijd groots uit te pakken. Een prachtig mens, vanbinnen en vanbuiten, eerlijk zoekend naar de essentie, bereidt om het goede in iedereen en alles te zien.
Rijk was je met je liefdevolle vrouw, Lili – verzorgend en attent – met haar Roemeense wereld, een woonplek die je later ook goed paste. Je bijzondere zoon Edwin, bij wie het niet enkel bleef bij het talent voor pianospelen en wijsheden. Maar ook de wereld van trampolinespringen en voetbal werden door hem voor jou geopend. Je liefde stroomde, ondanks dat je zoekende bleef. Je hart liet je raken en wie weet heb je nu meer rust, dat wens ik je toe. Een rust om van te dromen, in verre oorden en heel dichtbij. In de liefde die jij actualiseerde en waarin de Goddelijke essentie centraal mocht staan. Vrede wens ik je toe, heel veel vrede.
Lieve Ivo, wat ga ik je missen en tegelijkertijd ook niet, want ‘afscheid nemen bestaat niet’. Het gaat onveranderd door in licht, waarheid, schoonheid, gezondheid en geluk. Het gaat je goed kanjer van een mens, waar je nu ook bent. We blijven in contact, ook al is dat niet meer werelds. Dank je wel lieve Ivo, en nogmaals ‘afscheid nemen bestaat niet’.
Voor je vrouw Lili, zoon Edwin, moeder Ans, broer Falco, schoonzus Corry, neef en nicht Sander en Arlene, en je vader Leen in de hemel: ‘afscheid nemen bestaat niet’.