Herinner je je Susan Boyle nog? Die prachtvrouw die de wereld versteld deed staan met haar debuutoptreden in Britain got Talent? Ze inspireerde mij met haar autonome houding om, dwars door alle angsten heen, in haar unieke zijn, te durven schitteren en stralen! Susan Boyle maakte korte metten met verlegenheid, onzichtbaarheid en twijfels. Ze inspireert in mijn beeld iedereen om je niet te laten weerhouden door minderwaardigheidsgevoelens, menen slechts amateur te zijn en/of nog lang niet zo goed als die en die… en zus en zo…
Mogelijk hebben we in het verleden idolen geadoreerd, talentvolle mensen die met hun inspirerende voorbeelden ons een liefdevoller eigenbeeld hebben gegeven en onze talenten hebben wakker geschud. Maar het kan ook zijn dat ze op een voetstuk zijn beland en we zelf gestopt zijn om onze unieke talenten te tonen. De oproep wordt dan om, net als Susan Boyle, de dagelijkse sleur te doorbreken en met al onze talenten en unieke mogelijkheden alsnog het wereldpodium te betreden.
Eventueel mogen we een diepe duik nemen, om waar te maken waartoe onze talenten en mogelijkheden ons inspireren. Wie weet ontvangen we dan net zoals Susan Boyle een staande ovatie over de getoonde lef en inzet. Of misschien wandelen we net zoals Susan, naïef en te bescheiden, al tijdens het overweldigende applaus weg, niet doorhebbende dat we worden toegejuicht en bejubeld om onze eigenzinnigheid en unieke prestatie.
Hoe kunnen we die te bescheiden, vaak angstige, innerlijke Susan Boyle bij onszelf doorbreken? Wat moeten we doen als we ons beperkt voelen en behept zijn met ongeloof? Soms durven we wel als amateurs met de menigte dicht opeen gepakt mee te galmen en ons vrij en open te gedragen. Maar vaker zijn we net als Susan Boyle onvoldoende zelfbewust en zelfverzekerd om echt zelfstandig op te treden en willen we, net als zij, vroegtijdig het podium verlaten. Als we wel open kunnen staan voor de blije reacties over onze zichtbaarheid, dan kunnen we ons, net als Susan, laten overhalen om toch door te gaan…
Laten we ieder met onze eigen unieke talenten als dappere Susan Boyle’s worden. Door alsnog lef en durf te tonen, door niet altijd eerst rekening met anderen te houden en onszelf weg te cijferen. Ook niet door eerst volmaakt te willen zijn eer we het aan de buitenwacht tonen. Soms duurt het een heel leven voordat we wél durven, gelukkig doet dat er niet toe. Als we datgene dan eenmaal met hart en ziel hebben geuit, zullen we nog heel verbaasd staan over de positieve reacties van anderen, vaak ook van diegenen van wie we het niet hadden verwacht.
Let’s do it! Door krachtig op ons hartchakra te tikken, activeren we een plek die geen last heeft van oude angsten. We kunnen vanbinnen een innerlijke liefdevolle stem horen spreken, die ons vandaag kan vertellen wat we werkelijk ambiëren, zonder mitsen of maren. Een innerlijke stem waar we op mogen vertrouwen om het succesvol te krijgen. Laten we zichtbaarder worden en ons vrijer en opener tonen. Wat resteert is vertrouwen! Zodat we het nieuwe niet stuk denken, maar het tonen op het wereldpodium.
Namasté, met hulde aan het optreden van Susan Boyle!