Vorig jaar heb ik al een rondtoer door Soweto een township bij Johannesburg gemaakt. Maar voorbij alle toeristische bezienswaardigheden zoals het Mandelahuis en het prachtige Monument van de Opstanding, wilde ik dit jaar meer het dagelijkse leven ervaren en beleven. Gelukkig hadden we het telefoonnummer van de gids nog, die vorig jaar top was en gingen we wederom met hem op verkenning.
Hij nam ons eerst mee naar zijn grootmoeder om thee te drinken. We maakten direct gebruik van het plaatselijke netwerk van taxibusjes, die kriskras door deze wijk met ruim een miljoen inwoners rijden. Was het eerste taxibusje nog met alles erop en eraan, halverwege de dag belandden we in een taxibusje dat half uit elkaar viel en zo snel dwars door alles heen crosste, dat ik spontaan een schietgebedje deed. Vervolgens gingen we van het ene familielid naar het andere familielid, kregen we volop de verhalen te horen en zaten we knus boven op elkaar in hun huisjes. Omgekeerd waren wij blanken tijdens de lunch – op een hout gestookt vuurtje kip met pap – ook een bezienswaardigheid en werden we door de eigenaar van de lunchplek trots op de foto gezet.
Natuurlijk is het armoede, maar deze armoede kent ook hartelijkheid en naar elkaar omzien. Wat me frappeerde was de religiositeit door de enorme hoeveelheid aan kerken, wat een bepaalde manier samenhang en verbroedering gaf. En soms moest de mobiel even uit het zicht en de gids zijn ruimte innemen om ons veilig door de wijk te loodsen. Ik ben dankbaar dat ik het allemaal mocht zien, horen, proeven en ervaren. Het heeft me verrijkt en wijzer gemaakt. Ook al kan ik het nog niet precies goed onder woorden brengen waar die puzzelstukjes liefdevol samenvielen.
Ook op een hele andere manier heb ik Zuid-Afrika écht mogen ervaren. Ik ging paragliden, dat stond nog op mijn bucketlist. Wat was het geweldig, kijk maar.
Tijdens mijn verblijf in Zuid-Afrika breng ik veel tijd door met Josine Overdevest en Myriam Kamminga. Twee Nederlandse locals die elk op hun eigen manier zijn geraakt door deze plek en hun steentje bijdragen. Josine vertelt als eerste waarom Johannesburg zo speciaal voor haar is.
Het zindert en vibreert in Jozi
Toen ik in 2003 naar Zuid-Afrika emigreerde wist mijn vader, zonder toen nog ooit hier te zijn geweest, heel goed te benoemen dat het de dynamiek van dit prachtige land vol tegenstellingen en diversiteit is die heel goed bij mij past. De prachtige natuur, de verschillende culturen en de indrukwekkende geschiedenis, gecombineerd met de enorme economische en sociale uitdagingen maken dat het hier zindert en vibreert.
Die dynamiek laat zich nog meer voelen in de binnenstad van Johannesburg, of Jozi zoals de Zuid-Afrikanen de stad liefkozend noemen. Na 10 jaar in de rustige, groene buitenwijken, betrok ik in 2013 een appartement op de 10e verdieping en begon ik van daaruit wandelend de binnenstad en zijn bewoners te verkennen. Ik heb ervaren dat de stad de tegenstellingen in het land, en misschien wel in de wereld, weerspiegelt en intensiveert, je kunt er een glas bubbels op het dakterras van een hippe tent drinken met uitzicht op overvolle migranten-hostels.
Being present in this city of extremes and its humanity in between grows my heart and my horizon, luidt mijn lofzang op Jozi. De tegenstellingen in deze stad hebben me bewust gemaakt van de tegenstellingen in mezelf en hoe meer ik leer deze met ‘humanity’ in mezelf te overbruggen, hoe meer ik leer hoe dit professioneel in te zetten in de overbrugging van de digitale educatie kloof in dit land met mijn bedrijf Flying Cows of Jozi. Be the change you want to see zei Ghandi, die begin 20e eeuw zijn strijd tegen onrecht in de mijnen van Johannesburg begon, en die wijsheid neem ik graag ter harte!
Hoe zich dat uit en ontwikkelt kun je zien en volgen op www.flyingcowsofjozi.co.za en via @JosineJoburg op Twitter.
Princess Alice Adoption Home
Nog een vriendin in Johannesburg; Myriam Kamminga! Die zich voluit inzet voor het Princess Alice Adoption Home!
Dit bijzondere tehuis bestaat al sinds 1930 en biedt plek aan circa 30 baby’s en peuters die er liefdevol worden opgevangen. Omdat de verzorgers hun handen meer dan vol hebben aan de praktische verzorging heeft Princess Alice een Granny Programme: een groep oma’s die dagelijks met de kinderen optrekt en een warme band met ze opbouwt. Dit is van groot belang voor hun ontwikkeling en biedt de basis voor een goede hechting later in hun adoptiegezin.
Het huis is ook een safe haven voor zwangere tienermeiden, die er worden opgevangen en begeleid bij de moeilijke en emotionele keuze om hun kindje af te staan of niet.
Sinds Covid komen er helaas veel minder donaties binnen en heeft het huis het nog moeilijker dan anders. Steunen kan via een veilige betaallink op de website, te vinden onder “Donate”. Elk bedrag is welkom en waardevol en wordt gegarandeerd goed besteed!