De meeste boeken op mijn boekenplank staan er al een tijdje onbewogen bij. Wel netjes op kleur en met de hoogte van de rug aflopend. Ik kan helaas niet eens zeggen dat ik alle boeken helemaal uitgelezen heb, want menig boek werd rond bladzijde vijfendertig toch dichtgeklapt. De uitzondering op de regel bestaat ook; het is Een Cursus In Wonderen. Als je kunt spreken van een favoriet boek dan is het op spiritueel gebied zonder meer dit boek. De kaft is intussen versleten, wat interessant oogt, maar alle bladzijden zitten er nog keurig in.
Een Cursus In Wonderen is een boek dat je verrast doordat de teksten meerdere lagen in betekenis kennen. Denk je in het begin dat je één van de werkoefeningen goed begrepen en geïntegreerd hebt, een jaar later kent dezelfde werkoefening een hele andere klank en roept het nieuwe beelden en inzichten op. En omdat het een lees- en werkboek is, blijf je er mee doorgaan. Het kent tot nu toe voor mij nog geen einde. Het is bijna ontstellend, dat ik een tekst in het ene jaar zo anders ervaar dan in een ander jaar. Het is intussen als een soort caleidoscoop geworden, ik blijf maar draaien en zie steeds weer andere motieven die me troosten, motiveren, inspireren, bemoedigen en soms ook gewoon een draai om de oren geven. En ook al staat er op de omslag al dat het een Wonderenboek betreft, ik had geen weet dat het voor mij ook zo wonderbaarlijk zou uitwerken. Een Cursus in Wonderen, van harte aanbevolen!