De maand oktober kan extra speelsheid gebruiken. Als we ons niet speels opstellen, dan stagneert het goede wat naar ons toe wil bewegen. We weten niet door hoeveel opgelegde regels en wetten we heimelijk onszelf blokkeren in geluk en liefde. Het heeft mij heel wat jaartjes van ontwikkeling en bewustwording gekost, om in te zien hoe geraffineerd dit systeem van ondermijnende krachten werkt. De boeken van Christina von Dreien hielpen me de afgelopen jaren om ketenen los te krijgen vanuit andere dimensies, dan waarvan ik me voorheen bewust was. Ik ervaar dat dit loslaten in gelaagdheden gaat. Door eigen ervaring gesterkt, ervaar ik dat het ontwaken van je oorspronkelijke goddelijkheid vanuit menselijk perspectief zich zelden in één handeling voltrekt. Hoe mooi sommige boeken en nieuwe healingtechnieken dit ook pretenderen.
Soms vraag ik mezelf oprecht af, hoe ik ooit met mijn goddelijke bezieling heb kunnen menen, een leven in wereldse dualiteit me goed zou doen en plezier zou geven. Vermoedelijk ben ik zonder nadenken in een karretje van de wereldse achtbaan gestapt om vervolgens geheel overdonderd te ervaren dat dit ritje mij niet gelukkig, noch aan het lachen maakt. Ik hoor mezelf eerder gillen van ontzetting, verbouwereerd kijken met misselijkmakende pijn en zie mezelf vervolgens ontgoocheld richting uitgang waggelen…
Misschien was ik ook nooit echt geschikt voor wereldse dualiteit op deze aardbol. Ik ben ook echt niet geschikt om te voetballen, want ik heb totaal geen balgevoel. Ik kan helemaal niet goed toneelspelen, want ik vergeet altijd de tekst. Ik ben zeer ongeschikt als boekhouder, want mijn concentratie op cijfers en getallen is na een paar minuten al weg. Er is zoveel waar ik niet op aansluit in deze duale wereld, dat ik mezelf echt afvraag waarom ik hier ben beland.
Innig dankbaar ben ik voor het boek ‘EEN CURSUS IN WONDEREN’ dat dertig jaar geleden mijn pad kruiste. Tot op de dag van vandaag haal ik hier vooral mijn relativerend vermogen uit, voor alles wat bij mij in de knoop raakt. Daardoor blijf ik iets beter staande in de gekte, het gedrang en de onrust van deze wereld, een wereld vol wirwar en ogenschijnlijke tegenstellingen.Omdat ik het boek intussen al meer dan twintigmaal doorkruist heb, laat ik het vandaag zomaar openvallen en lees de willekeurige tekst. Vaak niet meer dan een of twee bladzijden, wat erg makkelijk gaat door de opzet van dit boek. De rust die me dan overvalt, de verwondering die tot me doordringt, het relativeren van alles waar ik me zo druk over maak… Het lost zomaar op, het vertrekt, het vindt een nieuwe dimensie waarin wel zuurstof zit en een doorgang naar liefde.
Wetende dat ik diezelfde teksten inmiddels al tien, twintig of dertig keer gelezen heb, vraag ik me verbaasd af hoe het dan kan, dat de woorden vandaag overkomen alsof ik ze voor het eerst lees? Het lezen van de stukjes tekst in ‘EEN CURSUS IN WONDEREN’ ontwapent mijn ego zo krachtig, dat ik er vaak zelf met stomheid geslagen bij sta. Tegelijkertijd ben ik ook innig dankbaar en welt er vanuit mijn hart een gemoedelijke lach op over wat voor mij werkelijk actueel is.
Zullen we nu gaan spelen? Heb je zin in touwtjespringen? Gewoon samen, want daar kan iemand zonder balgevoel zich toch geen buil aan vallen? …Ja? Love you, kus!