Toen ik overwoog waarover ik een blog wilde schrijven, kwam het woord discipline in me naar boven. Deels heeft dit te maken met het feit dat ik zelf kan stoeien om me ergens toe aan te zetten en iets concreets waar te maken, maar ook komt het regelmatig voor tijdens de gesprekken in de praktijk. Wat een stoeipartij kan het zijn om te doen wat eigenlijk dé bedoeling is. Sommige cliënten gaan zich al bij binnenkomst verontschuldigen, omdat ze vanuit eerdere gesprekken de inzichten niet hebben waargemaakt: het is niet gelukt of het is er niet van gekomen.
Een van de valkuilen in ons dagelijkse drukke bestaan is, dat het gauw onduidelijk wordt of iets vanuit het hart geïnspireerd wordt, of juist vanuit oude gedachten, beperkingen en angsten. Zowel ego als ons hart zijn beide bij discipline gebaat, want alle twee willen ze graag de regie over ons leven en het voor het zeggen hebben. Deze twee samen tegelijk door één deur laten gaan wil niet! Het is altijd een van de twee die er als eerste doorheen komt en daarmee de regie in handen heeft en van zich doet spreken.
Discipline echoot bij mij na als “stoffig en donker” door al het thuis- en schoolgebeuren in mijn jeugd. Hoe vaak heb ik niet zitten dagdromen en gewenst dat ik niet in dat leslokaal of in die kamer thuis zat. Ik sloot me vaak helemaal af van alles en iedereen en fantaseerde dat ik op een totaal andere droomplek was. Mijn schoolcijfers werden zwaar beproefd en dit gaf me het laatste zetje om tijdens mijn jeugd een paar jaar op kostschool te belanden. Gek genoeg zou ik later op deze tijd terugkijken als een verademing en liefdevol, blij met dit lot.
Hoe motiveren we onszelf om de discipline van ons gezonde hart-denken in handen te krijgen? Wat helpt ons om wakker de regie door onze eigen essentie te laten bepalen? Eigenlijk wordt dit door het leven zelf gepolijst en wordt het ons vanzelf aangereikt en duidelijk door onze dagelijkse keuzes en mogelijkheden. Keer op keer krijgen we opnieuw de kans om te kiezen hoe nu verder en wat prioriteit te geven.
Meditatie is voor mij de gouden sleutel om de keuze of beslissing te bepalen. Verstild ergens door de dag heen, kies ik tien tot twintig minuten om met de ogen gesloten te zitten op een rustige veilige plek. Maar ook zelfhulpboeken kunnen mij met hun teksten inspireren en verhelderen wat ik kordater mag waarmaken. Het sterkt, waar mogelijk, mijn voornemen en motiveert me om er gedisciplineerd mee aan de slag te gaan.
De zwakke schakel in een gebrek aan hart-discipline komt vaak tot uiting in het werk of juist in privé en zelden tegelijk. Ik meen, door de werkagenda extra te bewaken en liefde te actualiseren, dat het qua job wel goed zit. Maar privé meen ik dat het wel een opmaat zou kunnen gebruiken. Alhoewel deze overtuiging meer vanuit mijn denkhoofd afkomstig is dan vanuit mijn relaxte buikgevoel. En eigenlijk moet ik nu al lachen, omdat ik merk dat het privé ook wel goed zit! Maar ego wil zo graag roet in het eten van genieten gooien door mijn privé situatie als “boring” te bestempelen en “niet van deze tijd”.
Wat mijn heldere lijn versterkt en waar ik graag discipline aan koppel is tussentijds schrijven.
Dat schrijven kan bijv. in een mooi notitieboek, dat je hiervoor hebt uitgekozen of op de computer. Heel eenvoudig heb ik op de computer een extra bestand, waar ik als een soort dagboek al mijn dagelijkse vragen over een beslissing of keuze opschrijf. Eenmaal de vraag goed geformuleerd ontstaan er, al schrijvend en tikkend op mijn hartchakra, ook de antwoorden en inzichten die de situatie verduidelijken, verzachten en vergemakkelijken. Er ontstaan woorden die relativeren en dat wat voorheen stug, star en angstig was vervangen. Op zulke momenten ben ik echt dankbaar met de discipline die me voor het schrijven gegeven is.
En wie weet inspireer ik je vandaag met deze blog, om ook jezelf gedisciplineerd meer tijd te geven aan wat innerlijk een gezond contact met jezelf oplevert. Zodat je jouw hartgebonden Zelf vaker aan het woord kunt laten, gewoon op een manier die voor jou werkt. Veel succes!