Waar blijft ‘de tijd’?

Regelmatig ben ik zomaar stukjes ‘tijd’ kwijt. Denk ik ergens toch echt voldoende tijd voor te hebben uitgetrokken, blijkt toch de tijdsduur plotseling een stuk korter. Alsof tijd in een te hete was spontaan gekrompen is. Spiritueel lees ik ook dat ‘tijd’ aan het versnellen is door o.a. de toename van de trillingsfrequentie van de aarde. Doordat de aarde in zijn resonantie zich verhoogt, blijft er mede hierdoor in een uur steeds minder wereldse beleving over.

Waarom schrijf ik over dit onderwerp? Ik weet het eigenlijk niet, maar het verlies aan wereldse tijd houdt me bezig. Ongemerkt kom ik in mijn dagelijkse leven door die gekrompen tijd aan minder toe. Ik zou het liefst meer willen doen, meer willen aanpakken, meer willen ondernemen, maar het gebeurt gewoon niet. Natuurlijk kun je dit toedichten aan iedereen die in leeftijd een dagje ouder wordt. Het lichaam wordt immers na je 45ste weer kleiner, gaat langzamer lopen en nieuwe kennis aanleren gaat moeizamer…

Het in leeftijd ouder worden heeft zeker zijn invloed op mijn huidige tijdsbeleving. Tegelijkertijd voel ik de uitdaging om mijn huidige levensstijl op die alsmaar krimpende tijd aan te passen. Als strategie wil ik nog nadrukkelijker mijn hart de regie laten bepalen. Helaas wil ik niet altijd vanuit mijn ego alles voorleggen aan mijn hart en het antwoord wat daaruit voortkomt opvolgen. Soms voelt dit voor mijn wereldse persoonlijkheid als verlies of een gemis. Echter wanneer ik mijn goddelijke essentie via meditatie zijn oorspronkelijke ruimte laat innemen, breiden licht en liefde zich uit. Dan ‘verdampen’ die ego-stukjes van de Ton-persoonlijkheid. Ze lossen op alsof ze eigenlijk nooit werkelijk bestaan hebben, dan wel als figuranten in een wereldse film. Een film waar we na afloop welgemoed uit wegwandelen, eventueel verrijkt met een ervaring of met een lach om het onwerkelijke en onmogelijke.

Voor 2023 heb ik voor al mijn doen en laten dus minder tijd. Maar eenmaal meer wakker vanuit mijn hart, opent de tijdloze liefde zich met een eigen invulling voor schoonheid, geluk, licht, gezondheid en waarheid. Dit sterkt mijn voornemen om regelmatig te gaan mediteren en verstild door het bos te gaan wandelen. Hopelijk openen mijn ogen zich dan voor het tijdloze zichtveld en kan ik relativerend glimlachen om alle wereldbeelden van 2023. De afname van wereldse tijd in het voordeel van toename in frequentie van moeder aarde, daagt me uit om deze verandering liefdevol te omarmen.

Dus ga ik ervoor om in 2023 nog meer de regie aan het Hart achter mijn hart te geven. Ik zal gasgeven op deze Bron-inspiratie en zal remmen op het geharrewar van mijn persoonlijke ego. Mocht ik door al deze voornemens dit jaar even van de radar verdwijnen en voor de praktijk iets minder goed bereikbaar zijn, weet dan dat ik vermoedelijk ergens aan het oefenen ben om te verstillen en probeer om te luisteren wat mijn hart vertelt.

Met liefde van Ton.